En son acıdan geberiyordum. hoş ki şu anda da geberiyorum.. bıktım abi.. blogları okuyup ilişkilerin durumuna bakınca iyice geberiyorum... kimsenin hayatında elle tutulacak bir şey kalmamış, kalsa zaten neden blog yazsın değil mi??? ne olacak.. sıçtık..geçen gün eski sevgilime yazdığım bir mektubu buldum...ikinci paragrafta pardon üçüncü aynen şöyle yazıyor: " Bazen herşeyden çok sıkılıyorum.. Hatta her zaman..hemen telefona yapışma...Senden bile sıkılıyorum...kendimden de...senin bana istediğim şeyleri veremediğini, veremeyeceğini düşünüyorum..Ama manevi olarak sanırım senin verdiklerinin yrısını bile veremez...bu seninle ilgili değil... Benden kaynaklanıyor...benim bütün ilişkilerimde böyle oldu...senin farkın da sende böyle şeyleri düşünmeye geç başladım..eğer benim bu kaygılarımı bir kenara bırakırsak seni çok seviyorum..."
-noldu canım ona yazarken iyiydi!!! şimdi kendi kazdığın kuyuya mı düşmek olur kendi silahınla mı vurulmak olur bu cümleler sana ediilecek neredeyse...eee alma mazlumun ahını çıkar aheste aheste demişler... ah falan etmedi ama yaptığım şeyin başı gelmesi ağzıma sıçtı bitirdi beni..
bu adamdan sonra bana birşey oldu, herifler hep ikinci plandayken hoop hayatımın merkezine geçti, en salağı bile... kıskanç değildim manyak gibi kıskanç bir hatun oldum... sürekli sevgiliyle olmaktan sıkılırdım... mümkünse işe bile gitmemeyi istemeye başladım.. bu adam benim neremi bozdu ki böyle biri oldum hiç bilemiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder